Tłem dla wystawy są trzy piosenki popularne w międzywojennym Lwowie: satyryczna ballada, taneczne tango i żołnierski marsz. Melodie zostały wykonane na instrumentach typowych dla ulicznych muzyków (harmonia, skrzypce), a słowa zawierają elementy charakterystycznej gwary lwowskiej.

Ballada o pannie Franciszce

Sentymentalna melodia ballady kontrastuje z satyrycznym tekstem. Głosy dwóch śpiewaków i dwóch śpiewaczek opowiadają o losach kolejnych bohaterów. Zmieniając ton wzmacniają dramaturgię utworu. Końcowy morał, wyśpiewany do skocznej melodii, obraca tragiczną historię w żart.

Tango łyczakowskie

Skoczna melodia zaprasza do tańca. Instrumentem prowadzącym jest harmonia. Rytm dodatkowo wzmacniają śpiewający, każdy wers kończąc okrzykiem. W piosence przeplatają się dwa rytmy. Szybki – skłania do podskoków i przytupów. Wolniejszy – narzuca płynne, posuwiste ruchy.

Marsz lwowskich dzieci

Marszowa melodia ma wojskowy charakter. Zaczyna się cicho – kobiety i mężczyźni śpiewają do rytmu wybijanego na bębnach. W kolejnych zwrotkach do bębnów dochodzą instrumenty dęte, piosenka nabiera paradnego charakteru. Choć opowiada o momencie wyjazdu na front, jest pogodna, śpiewana dla dodania otuchy.